Fenomen Marylin Monroe – ikona popkultury, gwiazda kina, ideał urody

Marylin Monroe, to właściwie Norma Jeane Mortenson, bo tak jedna z najsłynniejszych kobiet świata nazywała się naprawdę. Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o Marylin. Ikona popkultury, gwiazda filmowa lat 50. i 60. XX wieku, dla wielu ideał urody. W jaki sposób nieznana nikomu Norma z trudnym dzieciństwem i nieciekawą przeszłością weszła do świata show biznesu? Podczas II wojny światowej pracowała w fabryce, gdzie została zauważona przez fotografa z First Motion Picture Unit i od tej pory “szła” drogą modelingu. I tak wszystko się zaczęło.

American Film Institute umieścił ją na szóstym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów. Mimo, że zaczynała karierę jako modelka, to właśnie w świecie filmowym osiągnęła najwięcej. Zagrała w takich filmach jak “Mężczyźni wolą blondynki”, “Pół żartem, pół serio”, czy “Jak poślubić milionera”.

W najnowszej biografii autorstwa Charlesa Casillo możemy przeczytać: Marylin Monroe była stworzona do roli Lorelei Lee w filmie Mężczyźni wolą blondynki (…). Obraz Jak poślubić milionera okazał się kolejnym przebojem. W nowojorskim dzienniku “Herald Tribune” napisano: Jej talent komediowy nie ustępuje urodzie. Krótkowzroczna piękność, która nie nosi okularów w obecności mężczyzn, przez co obija się o meble i czyta książki do góry nogami, wzrusza i rozbawia do łez. (Ch. Casillo, Marylin Monroe. Prywatne życie ikony wszech czasów, Białystok 2024)

W życiu prywatnym Marylin związana była z wieloma wpływowymi mężczyznami, między innymi z pisarzem Arthurem Millerem, prezydentem Johnem F. Kennedym, Robertem Kennedym czy Frankiem Sinatrą. Była trzykrotnie rozwiedziona, a jej małżeństwa z baseballistą Joe DiMaggio i Arthurem Millerem były przedmiotem zainteresowania mediów. Wraz z rosnącą sławą, Marylin zaczęła spotykać się z najwybitniejszą śmietanką towarzyską tamtych czasów. Szczególnie była zauroczona braćmi Kennedy, a po rozwodzie zaczęła szukać pocieszenia w objęciach Roberta F. Kennedy’ego. Miała też słabość do Johna, zresztą z wzajemnością. Występ Marylin dla Kennedy’ego na urodzinowym przyjęciu przeszedł do historii.

Jak pisze Casillo: Marylin miała potworną tremę przed zaśpiewaniem zwykłego Happy Birthday na oczach tłumu ludzi (…) Włącza mikrofon. Przysłania oczy dłońmi, by dostrzec wiwatujące tłumy. Rozgląda się z uśmiechem. Wydaje głębokie westchnienie, wywołując jeszcze więcej gwizdów i okrzyków. Zwleka w oczekiwaniu na poryw namiętności. Wreszcie zaczyna przeciągle “Happy birthday to you…”. Na salę zostaje wniesiony gigantyczny tort, a prezydent zabiera głos, by podziękować uczestnikom. Na koniec podkreśla: Pani Monroe przerwała zdjęcia, by się tu znaleźć. Mogę teraz spokojnie wycofać się z polityki, skoro usłyszałem Happy Birthday w tak pełnowymiarowym wykonaniu.”

Marylin Monroe twardo walczyła o uznanie. Wymykała się konwenansom, szokując Hollywood, media, branżę i publiczność. Jako jedna z nielicznych po osiągnięciu sukcesu podjęła starania, by ewoluować w nowej roli, zaprezentować swoją wartość w innych wymiarach. Niestety w ówczesnym społeczeństwie nie było na to przyzwolenia. W pewnej mierze przyczyniło się to do jej śmierci. (Ch. Casillo, Marylin Monroe…)

Mimo sławy, pieniędzy i sukcesów, w momentach kryzysu Marylin zamieniała się w małą, porzuconą dziewczynkę. Jej lęki, kompleksy i dręczące ją pytania bez odpowiedzi nieustannie wracały w dorosłym życiu. Czwartego sierpnia 1962 roku Marylin udała się do swojej sypialni i – z głową pełną tajemnic – na zawsze zamknęła drzwi. Umarła naga, pod działaniem środków nasennych, z twarzą ukrytą w poduszce, ściskając w dłoni słuchawkę telefonu bez rozmówcy po drugiej stronie. Jak podsumował magazyn “Life” – Z jej odejściem świat stracił swój urok.

Biografia, która powstała dzięki wieloletnim badaniom i dziesiątkom nowych wywiadów, odkrywa prawdę o Marilyn Monroe, przebijając się przez dekady kłamstw i sekretów. Ukazuje Marilyn, jaką zawsze chcieliście poznać – kobietę pełną życia, o złożonej osobowości, urzekającą i jednocześnie potrafiącą wyprowadzić mężczyzn z równowagi. Była błyskotliwa, choć niepozbawiona wad. Casillo przedstawia życie Monroe w kontekście jej czasów – zanim choroba afektywna dwubiegunowa zaczęła być odpowiednio leczona i zanim feminizm zyskał na znaczeniu jako istotny punkt odniesienia. Książka opisuje jej trudne dzieciństwo pełne przemocy, pierwsze kroki w aktorstwie, burzliwe romanse oraz tragedie, które wielokrotnie łamały Marilyn. Jednak każda z nich stawała się kolejnym etapem na jej drodze do nieśmiertelności.