„Meduzy nie mają uszu” – Najlepszą książką na jesień 2024 (proza obca)   

„Meduzy nie mają uszu” Adèle Rosenfeld zdobyła tytuł “Najlepszej książki na jesień 2024” w kategorii prozy obcej w plebiscycie Granice.pl. Ta wyjątkowa powieść została zdobyła w swojej kategorii najwięcej głosów internautów. 
   

Historia o życiu pomiędzy dwoma światami 

„Meduzy nie mają uszu” to poruszająca historia Louise, 25-letniej kobiety, która traci słuch. Bohaterka nie jest ani całkowicie głucha, ani w pełni słysząca, co powoduje, że żyje między dwoma światami. Codzienne sytuacje stanowią dla niej wyzwanie – wymaga to wysiłku w odczytywaniu rzeczywistości, a także stawia ją przed licznymi dylematami. Kiedy otrzymuje propozycję wszczepienia implantu ślimakowego, staje przed decyzją, która może wpłynąć na jej tożsamość oraz sposób doświadczania świata.   

Książka spotkała się z pozytywnymi recenzjami zarówno w Polsce i za granicą. Portal Granice.pl w recenzji podkreśla, że „Meduzy nie mają uszu” to „wypełniona ciszą, ale równocześnie tętniąca wyobrażonym brzmieniem słów powieść o życiu z niepełnosprawnością i związanymi z nią dylematami”. Autorka, poprzez swoje doświadczenia, oferuje czytelnikom autentyczne spojrzenie na świat osób niedosłyszących, jednocześnie ukazując głęboką refleksję nad tożsamością i potrzebą przynależności. 

Opinie o książce „Meduzy nie mają uszu”:   

Adèle Rosenfeld pisze o świecie, w którym zabrakło języka. Litery układają się w nic nieznaczące słowa, podziurawione zdania, w pozbawione sensu wypowiedzi. Tylko gesty i spojrzenia pozwalają na chwilę stać się kimś, kim się nie jest.  Podobne historie opowiada wielu głuchych i słabosłyszących. Są prawdziwe, i dla nas, słyszących, wciąż mało znane. „Kim jestem?” – pyta Louise, główna bohaterka książki. To opowieść o szukaniu tożsamości i o potrzebie bycia we wspólnocie. O tym, co to znaczy być inną.  
 
Anna Goc, dziennikarka, reporterka, autorka książki Głusza   

Jak to jest być słyszącym, ale jednoczenie głuchym? Jak to jest być albo nie być? Słyszysz, żeby zadzwonić po strażaków, a w rzeczywistości chodzi o strażników. Każdą rozmowę śledzisz niczym grę w ping-ponga. Inni patrzą na ciebie z zakłopotaniem, czasami jak na dziecko. Historia przejmująca, lecz także wzruszająca, a momentami zabawna. To powieść mówiąca prawdę. Prawdę, którą każdy powinien poznać. Po raz pierwszy przeczytałam książkę, która była tak bardzo mi bliska, z wieloma sytuacjami głównej bohaterki się utożsamiałam. Śledząc jej losy, poznajemy inny wymiar ciszy i dźwięku.  

Weronika Pawelec, modelka, uczestniczka 11. edycji programu Top Model 

Nieoczekiwanie ta wspaniała powieść opowiada o dźwiękach: charczeniu wiatraków, pisku tenisówek, trąbieniu samochodów, warkocie motocykli, ale przede wszystkim głosach wydających dźwięki, które są frustrujące, ale też fascynująco niezrozumiałe.

Anne Fadiman

Czy implant ślimakowy zmieni sposób, w jaki wyjątkowa młoda kobieta doświadcza świata? Autorka zmaga się z tym pytaniem, wędrując pomiędzy pracą, miłością i własną niesforną wyobraźnią.

Nell Freudenberger

Genialna powieść, której narratorka porusza się po na przemian bolesnym, zabawnym i halucynacyjnym uniwersum językowym, które wyłania się z rosnących luk w jej słyszeniu.

Andrew Lelanda

Kim jest autorka „Meduzy nie mają uszu” 

Adèle Rosenfeld, urodzona w 1986 roku, jest francuską pisarką i osobą niedosłyszącą. Jej debiutancka powieść „Meduzy nie mają uszu” została nominowana do prestiżowej francuskiej Nagrody Goncourtów za najlepszy debiut literacki w 2022 roku.   

Wyniki plebiscytu dostępne są na stronie Granice.pl.