Blisko-mnie-72
Blisko-mnie-3DBlisko-mnie-72

Blisko mnie

34,90 27,90

taniej o: 7,00 (20%)

Amanda Reynolds
3.40 out of 5 based on 10 customer ratings
10 opinii klienta
  • tłumaczenie: Urszula Gardner
  • liczba stron: 448
  • oprawa: Miękka ze skrzydełkami

Jo budzi się w szpitalu. Okazuje się, że po nieszczęśliwym upadku ze schodów nie pamięta wydarzeń z ostatniego roku. Ku jej zdziwieniu u przerażeniu, jej najbliższym wcale nie zależy na tym, aby odzyskała pamięć. Wręcz przeciwnie – chcą, aby tak pozostało.

szt.

Dostępność: 24h + czas dostawy

Nie może sobie przypomnieć, dlaczego boi się własnego męża

Po nieszczęśliwym upadku ze schodów Jo Hardings budzi się w szpitalu. Okazuje się, że cierpi na częściową amnezję i nie pamięta wydarzeń z ostatniego roku.

Chociaż mąż i dzieci zapewniają Jo, że wszystko jest w porządku, kobieta zaczyna wątpić w oficjalną wersję zdarzeń. Wydaje się, że wszyscy skrywają przed nią mroczne tajemnice.

Kiedy Jo łączy ze sobą wydarzenia z ostatnich dwunastu miesięcy, jest już pewna, że rodzina chce, aby nigdy nie odzyskała pamięci. Czy to możliwe, że zrobiła coś złego? Czy nie była tak dobrą żoną i matką, jak chciałaby wierzyć?

 

Blisko mnie to porywający dramat psychologiczny pod wieloma względami: o rodzicu starającym sobie poradzić z opuszczonym gniazdem, poszukiwaniu własnej wartości, zmieniającej się więzi między rodzicami i dorastającymi dziećmi, a także między mężem i żoną. Dla fanów suspensu, zwłaszcza z kobiecej perspektywy.

 – „Take A Break Magazine”

O autorce

Amanda Reynolds – na rynku wydawniczym zadebiutowała mocną powieścią Blisko mnie. Na pytanie dlaczego tak późno zajęła się pisarstwem odpowiada, że musiała poczekać na odpowiedni moment aby poczuć, że wreszcie ma do opowiedzenia odpowiednią historię. Obecnie zajmuje się tylko pisaniem książek. Jest również mentorką debiutujących autorów.

Wydawnictwo

Wydawnictwo Kobiece

Autor

Amanda Reynolds

ISBN

978-83-66134-15-7

Rok wydania

2018

Format

13.5 x 20.5 cm

Oprawa

Miękka ze skrzydełkami

Liczba stron

448

Tłumaczenie

Urszula Gardner

Tytuł oryginału

Close to Me

Ean

9788366134157

Stan

nowa, pełnowartościowa

Opinie: 10 o Blisko mnie

  1. Oceniony 3 na 5.

    paulina.owca.nowak

    Długo zastanawiałam się jak ustosunkować się do tej książki. Pozostawiła ona we mnie dziwne wrażenie i chęć zastanowienia się czy gdyby człowiek sam znalazł się w takiej sytuacji – co by wtedy zrobił? Przyznam się, że co jak co, ale za nic na świecie nie chciałabym zapomnieć tego co przeżyłam przez ostatnich kilka miesięcy.

    Tutaj poznajemy państwa Hardingów. Mają dwójkę dorosłych dzieci, dom i jakby wydawało się spokojne życie. Jednakże… Joanna spada ze schodów i po powrocie do domu usilnie próbuje sobie poukładać w głowie nie tylko to co słyszy od członków rodziny, ale także ze szczępków jej życia, które pozostawiła w miejscu zamieszkania.

    W pierwszym rzucie trzeba zwrócić uwagę na to, że mamy pomieszana teraźniejszość z retrospekcją, która miała miejsce rok wcześniej. W sumie zamysł całkiem niezły, ale w powrotach do przeszłości chwilami był nudnawy. Fakty, które nic nie wnosiły robiły tylko dodatkowe strony tekstu. Akcja posuwała się wolno, bez pośpiechu, co też nie do końca było plusem.

    Mimo to fabuła jest smerfna. Upadek – tajemnica, której nikt nie chce wyjawić, szczempki rozmów i wspomnień i małe prywatne dochodzenie co się stało i dlaczego rodzina nie chce wyjawić prawdziwych zdarzeń. Zdecydowanie chciałam wiedzieć już, teraz, zaraz co się tam stało i co odkryje Joanna. Napięcie jakie zbudowała autorka nie opuszczało mnie w każdej chwili, w której musiałam odłożyć książkę koło łózka, gdy wzywały obowiązki. Tajemnica, która nie wychodziła z głowy i mozolnie odkrywane fakty podsycały całość tej historii.

    Myślę, że jeśli ktoś lubi takie napięcie i nie śpieszne rozwiązywanie tajemnic normalnego życia to zdecydowanie pozycja dla niego 🙂

  2. Oceniony 4 na 5.

    werix.02

    Joanna i Robert są małżeństwem od 24 lat. To bardzo dużo jednak po nieszczęśliwym upadku Joanny ze schodów coś w ich małżeństwie się zmieniło. Mąż kobiety, jak i jej dzieci, ukrywają przed nią jakieś ważne informacje, a ona nie pamięta nic z minionego roku! Ale zrobi wszystko, żeby się dowiedzieć jaką tajemnicę skrywają jej bliscy.
    Książka jest zbudowana z rozdziałów, które opisują historię Joanny po upadku ze schodów i przeplatają się z wydarzeniami sprzed wypadku. Bardzo mi się to podobało. Odkrywaliśmy szczegóły z utraconego roku Joanny trochę wcześniej niż ona i mogliśmy połączyć niektóre fakty ze sobą i odkryć tę wielką tajemnicę, którą rodzina ukrywała przed kobietą.
    Spodobała mi się tez fabuła: kobieta spadła ze schodów, nie pamięta jak to zrobiła i co działo się przed, mąż i dzieci, którzy coś ukrywają. Ogólnie dużo dreszczyku, romansu i tajemnic.
    „Blisko mnie” podobało mi się i myślę że może przeczytać coś więcej z gatunku sensacja, thriller. Polecam Wam sięgnąć po książkę Amandy Reynolds od Wydawnictwa Kobiece!

    Link do recenzji na blogu:
    https://readwithstars.blogspot.com/2018/10/blisko-mnie-amandy-reynolds-czyli-jak.html

  3. Oceniony 4 na 5.

    Livingbooksx

    Joanna budzi się w szpitalu zdezorientowana i przestraszona. Nie wie co się z nią stało, jak doszło do wypadku i przede wszystkim w jakich okolicznościach. Czuje wstręt i strach wobec swojego męża, choć nie pamięta, aby stało się między nimi coś złego. Jak się okazuje, kobieta nie pamięta ostatniego roku a jej ostatnie wspomnienia sięgają na ponad rok wstecz. Bliscy ją okłamują, mąż jest niezwykle miły, a dzieci prowadzą już swoje dorosłe życie. Joanna nie potrafi pogodzić się z tak dużą zmianą, a w jej podświadomości stale czai się niepokój i złe przeczucia. Bierze sprawę w swoje ręce i za wszelką cenę postanawia dowiedzieć się, jak doszło do wypadku oraz co ukrywa przed nią rodzina. Prawda może okazać się bolesna, jednak jest lepsza niż kłamstwo. Stopniowy powrót do codzienności i składanie przeszłości w jedną całość może zszokować i zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie. Ale… dlaczego Joanna boi się własnego męża?

    W powieści „Blisko mnie” od samego początku da się wyczuć niepokój i niepewność czającą się wśród bohaterów. Klimat wydaje się bardzo codzienny i oczywisty, jednak w codzienność bohaterów wdarło się kłamstwo, które wszystko zmieniło. Czytelnik brnie rozdział po rozdziale, niepewny, co znajdzie na kolejnych stronach i w jaką stronę ukierunkuje się owa historia. Opowieść ta jest nie do przewidzenia, choć każdy zapewne może mieć swoje przypuszczenia, które w mniejszym lub większym stopniu mogą się sprawdzić. Niemniej jednak detale, które mają spore znaczenie w tej historii, są sprytnie ukryte i wychodzą na jaw w momencie, w którym w ogóle się tego nie spodziewamy.

    Bohaterowie przedstawieni w książce są różnorodni i nieprzewidywalni. Joanna jest główną bohaterką, która stale walczy o odzyskanie pamięci i wspomnień, ponieważ właśnie utracony przez nią rok okazał się przełomowym czasem w życiu jej i rodziny. Jest zagubiona, lecz nie poddaje się. Mamy do czynienia z postaciami dobrymi, które swym ogromnym sercem i zaangażowaniem chcą pomóc Jo. Trafiamy jednak również na czarne charaktery, dla których liczy się tylko ich interes, nie zważając na uczucia i sytuacje innych. Z biegiem czasu na jaw wychodzi, kto ma jakie zamiary i jak się to wszystko zakończy.

    Autorka bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie swoim stylem pisania, dzięki któremu książka ta zyskała w moich oczach. Już sam styl opisywania danych sytuacji i myśli autorki wciągnął mnie w swój tajemniczy klimat i na długie godziny nie chciał wypuścić ze swych sideł. To niezwykła historia, która na długo pozostanie mi w pamięci pomimo braku spektakularnego zakończenia. Akcja w powieści brnie odpowiednim, dobrze dobranym tempem, które nie nudzi i nie przytłacza. Prawdziwa gratka dla fanów thrillerów i tajemnic w powieściach.

    Niezwykle ciekawym zabiegiem było również wprowadzenie podrozdziałów z przeszłości bohaterów, dzięki którym czytelnik samodzielnie może połączyć ze sobą wydarzenia i poznać prawdę czającą się w zakamarkach rodziny Hardings. Cała ta powieść usatysfakcjonowała mnie i jestem bardzo zadowolona z lektury. Wciągnęła mnie od samego początku, co ogromnie sobie cenię w wszelakich powieściach. A że jestem wielką fanką thrillerów i nieoczywistych historii, książka „Blisko mnie” zostanie przeze mnie zapamiętana na długo. Miała w sobie coś, co do mnie przemówiło.

  4. Oceniony 3 na 5.

    jeszczerozdzial

    jestem Joanna, mam męża i dwoje dzieci. To pamiętam, pamiętam też, że syn poszedł na studia.
    To jego pierwsze dni na uczelni..ale zaraz ..Wszyscy mówią, że minął już rok od tego wydarzenia..
    Mówią też, że córka zmieniła fryzurę parę miesięcy temu i że poznaliśmy jej chłopaka..
    Dlaczego ja nic nie pamiętam !!
    Jeszcze raz, po kolei .. Jestem Joanna, mam męża i dwoje dzieci. Miałam wypadek albo raczej upadek ze schodów..Tak przynajmniej mówią bliscy. Pamiętam wszystko co było do tej pory prócz ostatniego roku. Jego nie pamiętam wcale.. Ale próbuję !
    Myślałam, że jestem dobrą matka i żoną ale patrząc po reakcji dzieci i męża.. oni chyba nie chcą bym przypomniała sobie tego roku. Czy ja coś zrobiłam źle ? Może ich zdradzałam albo okłamywałam ? Co ja robiłam.. ?

    Opis z tyłu książki pobudził moją wyobraźnię i oczekiwałam od tego tytułu całkiem sporo. Liczyłam na porywającą, pełną napięcia historię a dostałam..sprawozdanie.
    Pomysł na fabułę był super i daję za to gwiazdkę. Historia prowadzona z punktu widzenia bohaterki z delikatnymi wstawkami w postaci dialogów. Bohaterowie są dobrze zbudowani, realni ale mało emocjonalni . Są trochę sztywni i potrzebują większej otwartości aby zachęcić nas do ich polubienia. Gdyby ich lekko dopracować, książka nabrałaby charakteru. W obecnej chwili traktujemy ich nijako, są bo są.
    Cały wypadek pisany jest monotonnie. Brakuje dynamizmu, jakiejś akcji czy wybuchu emocji. Książka to raczej sprawozdanie z tego co się stało. Przeplata wątki z tego co było przed wypadkiem i po. Ale niestety gdyby nie napisy informujące o tym, moglibyśmy się pogubić w tym co się dzieje. Od początku czytania tak jak bym wiedziała co zaraz się stanie..przewidywała jak naprawdę wyglądał wypadek.
    Dodatkowym minusem są strzępy wspomnień, które się powtarzają. Książka się dłuży podczas czytania i musimy odbyć sporą walkę aby dokończyć. Historia nie wywołuje jakiegoś szoku przez co jest do przeczytania ale nie do zapamiętania.
    Polecam komuś kto potrzebuje ucieczki od szybkiego stylu życia lub książki bez końca. Całość oceniam 5 no może 6/10 .
    Za możliwość zrecenzowania dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.

  5. Oceniony 4 na 5.

    book.moodpl

    „Blisko mnie” to książka z gatunku thriller, sensacja, aczkolwiek jak dla mnie było za mało tej sensacji, aby nazywać tę książkę takim gatunkiem. Amanda Reynolds ma lekkie pióro, dlatego książkę czyta się szybko i przyjemnie.

    Wiodącym motywem w książce jest amnezja, głównej bohaterki Joanny, która spada ze schodów w swoim domu. Budząc się w szpitalu okazuje się, że nie pamięta ostatniego roku swojego życia. Ostatnie wydarzenia jakie ma w pamięci jest wyjazd syna na studia. Wydawałoby się, że każdy kto przeżyje coś podobnego może liczyć na swoja rodzinę, aby przypomnieć sobie wszystko sprzed wypadku. W tym przypadku tak nie było. Rodzina Joanny wręcz chce, aby ona nie pamiętała wydarzeń z minionego roku. Joanna z dnia na dzień ma przebłyski swojego życia. Zastanawia się co takiego wydarzyło się przez rok, że bliscy wolą o tym nie mówić. Czy miała romans? Miała tajemnice przed bliskimi? A może miała inne plany na życie nie związane z rodziną? Joanna odzyskuje pamieć całkowitą po 23 dniach od upadku. Co zrobi ze swoją wiedzą? Poinformuje o pewnych faktach swoją rodzinę? A może to nie w Joannie tkwił problem, tylko rodzina sprawiła jej ból? Mam nadzieję, że sięgając po tę książkę odpowiecie sobie na wszystkie nurtujące Was pytania. Zakończenie książki z jednej strony było dla mnie zaskoczeniem, ale z drugiej przypuszczałam, że ta powieść może zakończyć się właśnie tak.

    Książka wciąga od pierwszych stron w swoją fabułę. Wydawałoby się, że będzie tak przez całą książkę, aczkolwiek przeszkadzają zbyt długie opisy wydarzeń z życia Joanny przed upadkiem. Ogólnie książka podobała mi się, aczkolwiek spodziewałam się większej intrygi i większą dawkę emocji.

  6. Oceniony 3 na 5.

    Aleksandra

    Zaintrygowana opisem na okładce „Blisko mnie” wiedziałam, że muszę czym prędzej sięgnąć po najnowszą książkę Amandy Reynolds. Byłam pewna, że przeczytam świetny thriller, który pochłonie mnie bez reszty i na długo pozostanie w pamięci. Czy tak też się stało?

    Historia w „Blisko mnie” została przedstawiona w dwóch perspektywach czasowych. Z jednej strony poznajemy wydarzenia rozgrywające się tuż po upadku Joanny, a z drugiej te z czasu zapomnianego przez główną bohaterkę, czyli z minionego roku. Wprowadzenie retrospekcji do tej historii było według mnie strzałem w dziesiątkę, ponieważ umożliwiono czytelnikowi towarzyszenie Joannie w tej trudnej, ale jakże emocjonalnej i pełnej napięcia podróży do zaginionych wspomnień.

    Niestety o ile na początku wciągnęłam się niemal natychmiastowo i z zapartym tchem czytałam każdą kolejną stronę, to jednak z czasem czym dalej brnęłam w głąb tej histori tym bardziej traciłam zainteresowanie. Akcja co prawda parła ciągle na przód, ale miałam wrażenie, że stoję w miejscu. Wszystko przez to, że niektóre fragmenty wielokrotnie się powtarzały i tak naprawdę miałam wrażenie, że czytam w kółko jedno i to samo. Można to co prawda zrzucić na karb tego, że główna bohaterka miała amnezję i pewne wspomnienia wracały do niej częściej niż inne, ale wydaje mi się, że gdyby autorka zrezygnowała z tego zabiegu to historia zyskałaby tylko na tym. Ponieważ teraz zamiast pobudzać ciekawość w czytelniku i zwiększyć napięcie odczuwalne przez niego to Amanda Reynolds sprawiła, że ten zaczyna z czasem być się coraz bardziej znużonym przedłużającą się lekturą. Bohaterowie również pozostawiają trochę do życzenia. Bo choć wydają się oni być postaciami autentycznymi, to jednak brakuje w nich jakiejkolwiek emocjonalności, przez co naprawdę trudno jest im współczuć czy w ogóle nawiązać z nimi jakąkolwiek więź.

    Pomimo tych niedociągnięć trzeba jednak przyznać, że autorka miała naprawdę dobry pomysł na fabułę, a przyjemny i niezwykle plastyczny język jakim się posługuje pozwala trochę przymknąć oko na te niedogodności.

    Podsumowując „Blisko mnie” było całkiem przyjemną lekturą. Co prawda akacja nie pędzi tutaj jak szalona, a niektórych rzeczy można się wcześniej domyślić, to jednak uważam, że warto zarezerwować sobie czas i przeczytać tą książkę. Ponieważ można z nią naprawdę miło i ciekawie spędzić czas. Polecam ją jednak przede wszystkim fanom powieści obyczajowych i dramatów, gdyż fani thrillerów mogą nie znaleźć w niej tego czego szukają.

    Aleksandra

    Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

  7. Oceniony 3 na 5.

    Bookendorfina

    „Zadziwiająco łatwo jest spruć życie, pociągając za nitkę, oddzielić osnowę od wątku.”

    Autorka zdecydowała się uczynić główną osią fabuły niepamięć, zapomnienie i traumę, to wokół nich uaktywniają się najróżniejsze emocje głównej bohaterki. Pomysł nie należy do nowych, wiele tego typu książek powstało, lecz przyznam, że zaproponowana odsłona intrygi przyciągnęła moją uwagę, i choć dość delikatnie, to jednak sugestywnie. Podobało mi się realistyczne podejście do przeżyć kluczowej postaci, wolno tocząca się akcja, ale z zachowaniem stopniowych prawdopodobnych zmian w podejściu do przeszłości i ewolucji myśli wobec odkrywanej prawdy. Dopiero pod koniec powieści następują dynamiczne zdarzenia, odkrywające fałsz, kłamstwa i manipulacje. Przekonał mnie otrzymany z kawałków puzzli obraz rodziny, wiele elementów frapująco się splotło, pokazało prawdę z różnych perspektyw, postawiło na nieszablonowe rozwiązania. Narracja płynna i wciągająca, zachęca do zaangażowania w przygodę czytelniczą. Napięcie podsycane niepewnością i niewiadomymi, choć liczyłam na więcej. Przeszłość miesza się ze współczesnością, wewnętrzny monolog bohaterki zapętla się, amnezja kopiuje schematy. Można poczuć lekkie znudzenie powtarzającą się akcją, kalki z niewielkimi zmianami, zabrakło wielowątkowości, nagłych zwrotów, porywających incydentów, wartkości w scenariuszu zdarzeń.

    Zagłębiamy się w psychikę kobiety, która nie pamięta wydarzeń z ostatniego roku swojego życia. Joanna Harding spadając ze schodów, odzyskuje świadomość w szpitalu, jednak zamiast spokoju, że wypadek nie okazał się tak niebezpieczny, jak mógłby być, pojawia się dezorientacja w odtwarzaniu zdarzeń i chaos w uczuciach względem bliskich. Z każdym dniem wahanie wobec interpretacji wspomnień intensyfikuje się, do głosu dochodzą sprzeczne sygnały, nic nie okazuje się być w porządku, zaś mąż i dorosłe dzieci nie pomagają w odszyfrowywaniu faktów, w dopasowaniu ich do rzeczywistości. Tajemnicze spojrzenia, pozornie nieistotne sekrety, gesty nie zawsze świadczące o szczerości. W takiej sytuacji trudno o zrozumienie przyczyn przepaści między wizerunkiem siebie we własnych oczach, a szkicowanym przez innych portretem. Jak wiele szczelin kobieta musi poznać w zasłonie straconego czasu? Ile dostrzec niepokojących obrazów na krawędzi jawy i snu, wzbudzających gorzkie pytania i mroczne podszepty intuicji?

    bookendorfina.pl

  8. Oceniony 3 na 5.

    1991monika

    Joanna Harding pewnego dnia budzi się w szpitalu. Okazuje się, że upadła ze schodów i uderzyła się w głowę, czego konsekwencją jest częściowa amnezja. Polega ona na tym, że kobieta nie pamięta nic, co wydarzyło się w ciągu ostatniego roku. Kobieta ma pięćdziesiąt pięć lat, kochającego męża oraz dwójkę dzieci, którzy początkowo starają się ją wspierać w powrocie do zdrowia. Jednak Joanna ma wątpliwości odnośnie tego, czy czegoś przed nią nie ukrywają.

    „Blisko mnie” to debiutancka powieść Amandy Reynolds. Autorka twierdzi, że dość późno zaczęła pisać, ponieważ czekała na odpowiedni moment, w którym poczuje, że ma właściwą historię do opowiedzenia. Obecnie zajmuje się ona pisaniem oraz jest mentorką początkujących pisarzy. Do thrillerów nie trzeba mnie namawiać – opis tej książki wydał mi się interesujący, więc postanowiłam dać jej szansę.

    Styl Amandy Reynolds jest lekki, książkę czyta się naprawdę szybko. Każdy rozdział zaczyna się od zaznaczenia, który to dzień po upadku głównej bohaterki ze schodów oraz zawiera retrospekcje. Pozwala to czytelnikowi poznać wydarzenia, których nie pamięta Joanna. Są one przekazywane stopniowo, zaczynając od tych najstarszych. Początkowo sprawiło to, że książka mnie wciągnęła od pierwszej strony i jak najszybciej chciałam się dowiedzieć, co rodzina ukrywa przez kobietą. Jednak im dalej, czytałam tę książkę, tym bardziej zaczęła mnie nudzić. Zabrakło mi tu napięcia, moim zdaniem cała ta historia została za bardzo rozwleczona.

    Ciężko było mi polubić bohaterów. Od początku mąż Joanny wzbudzał moje podejrzenia i uważam, że gdyby mu naprawdę na niej zależało to zachowywałby się względem niej zupełnie inaczej. Przede wszystkim wspierałby ją i szukał rozwiązań, które pomogą jej odzyskać pamięć. Dziwna i nie zrozumiała początkowo była dla mnie relacja głównej bohaterki z dziećmi. Rzadko się widywali, a także od początku było widać, że coś przez nią ukrywają. Co do samej Joanny to mimo, że jej współczułam to trochę irytowało mnie, że nie potrafi wziąć się w garść.

    Opis książki brzmiał zachęcająco i choć motyw z amnezją nie jest niczym oryginalnym to spodziewałam się po tej lekturze czegoś więcej. Uważam, że można było trochę skrócić tę książkę na rzecz płynniejszej akcji. Natomiast sądzę, że mimo moich odczuć ta książka może się wielu osobom spodobać, które będzie satysfakcjonowała lektura z bardzo dużą ilością opisów.

  9. Oceniony 4 na 5.

    OBYDWIE ZACZYTANE

    Joanna po upadku ze schodów w swoim domu traci pamięć. Nie pamięta ostatniego roku ze swojego życia, a co więcej nie potrafi przypomnieć sobie czemu boi się własnego mężą, nie może znieść jego dotyku, ciagłej atencji. Choć Robert cudownie opiekuje się chorą żoną, jest miły, czuły i oddany kobieta nie potrafi oprzeć się wrażeniu, że nie mówi jej wszystkiego.

    Tak naprawdę nikt nie mówi jej wszystkiego, łącznie z synem i córką, którzy też mają przed nią same tajemnice. Joanna zaczyna mieć wrazenie, że rodzina wcale nie chce, aby wróciła jej pamięć. Może przez ten rok wydarzyło się coś strasznego, może to chodzi o nią? Co takiego Joanna zrobiła swojej rodzinie?

    Pamięć wraca powoli, znajomy zapach, słowo, wydarzenie przywołuje wspomnienia, są one jednak wciąż nieskładne, niepełne i ciągle mieszają Joannie w głowie. Niektóre wrecz ją przerażają, inne napełniają wstydem. Kobieta jednak pragnie poznać prawdę za wszelką cenę. Prawda ją wyzwoli czy zniszczy?

    Bardzo dobry, trzymający w nieustannym napięciu thriller psychologiczny. Nie znajdziemy tutaj morderców biegających z nożem, trupów w szafie, pościgów policyjnych. Przeczytamy o skomplikowanej ludzkiej psychice, o kobiecie która nie pamięta, ale do której prawda wraca w zupełnie nieoczekiwanych momentach. Powieść trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej strony gdyż pod sam koniec dowiadujemy się rezczy najistotniejszych mimo iż teoretycznie już wcześniej historia znalazła swoje rozwiązanie.

    Aby przeczytać pełną recenzję zapraszamy na obydwiezaczytane.blogspot.com

  10. Oceniony 3 na 5.

    Książka.w.pigułce

    Rodzina jest filarem naszego istnienia. Ma wpływ na nasz charakter, osobowość, kształtuje nasze postawy społeczne oraz jest ostoją w trudnych dla nas momentach. Ale czy zawsze?
    Odpowiedź na to pytanie w dość interesujący sposób przedstawia późno debiutująca Reynolds.

    Autorka przedstawia czytelnikowi losy Joanny – pięćdziesięciolatki z dwudziestoczteroletnim stażem małżeńskim. Dopełnieniem małżeństwa jest dwójka dzieci. Ale dość do liczbach.
    Bohaterkę poznajemy w momencie upadku ze schodów, co w efekcie wywołuje zanik pamięci długotrwałej. Kobieta nie pamięta wydarzeń z ostatniego roku. Mąż i bliscy wcale jej w tym nie pomagają. Joanna widzi zmiany w relacjach z mężem. Dzieci odsuwają się od rodziców. Na idealnym życiu głównej bohaterki, jakie pamięta, zaczyna pojawiać się coraz więcej rys, coraz więcej czarnych chmur.
    Co takiego wydarzyło się w zapomnianym przez kobietę kawałku życia? Czy można naprawić błędy przeszłości? Czy rodzina rzeczywiscie jest ostoją i filarem?

    Pisarka miała świetny pomysł na historię. Jednakże w mojej opinii opisy uczuć bohaterki, często powtarzające się identyczne wizje zniechęcają. Mam wrażenie, że sporo wydarzeń opisanych nie miało żadnego znaczenia dla całej historii. Można było to pominąć, a wtedy cała akcja bardzo by zyskała w oczach czytelnika. Brak też zaskakujących zwrotów akcji, a było ogromne pole do popisu.
    Plus za taki debiut , minus za styl pisania i niewykorzystanie potencjału, jakim bez wątpienia był pomysł na całą historię.

Dodaj opinię